درود یا سلام

با درود
کلمه ((درود)) اخیراً در میان ایرانیان رواج بیشتری پیدا کرده است و شکی نیست که این گسترش بیشتر بخاطر تلاش افرادی صورت گرفته است گرایش های ناسیونالیستی و میهن پرستانه و وفادار به تاریخ فرهنگ خود می باشد.
بسیاری از افراد اعتقاد دارند تاکید بر روی اینکه باید از کلمه درود استفاده کرد چندان کار جالبی نیست و نباید روی آن تعصب ورزید، به دلیل اینکه کلمات در طول زمان تغییر میکنند و برای اینکه زبانی زنده بماند باید بتواند کلمات جدیدی را به خود وارد کند و غنای یک زبان به تعداد کلمات آن است
البته نیز راجع به اینکه نباید تعصبی روی این کلمه و استفاده از آن داشت تا حدودی همفکر با این افراد می توان بود ولی باید تلاش کرد همیشه کلمه درود و یا صبح بخیر،روزبخیر،ظهربخیر یا عصربخیر را بجای سلام استفاده کنیم.
دلیل این مسئله این است که برخی از کلمات علاوه بر معنی ظاهری که دارند معانی مجازی نیز به همراه خود دارند. مسلمانان در همه جای جهان به هر زبانی که با یکدیگر سخن بگویند، حتی اگر زبان مادریشان عربی نباشد وقتی یکدیگر را میبینند به یکدیگر "سلام" میگویند.
درست مانند بهائیها که وقتی یکدیگر را میبینند به یکدیگر "الله ابحی" میگویند، یا یهودیان که به یکدیگر "شالوم" میگویند، یا نازی ها که وقتی همدیگر را میدیدند به یکدیگر "(1)هایل هیتلر" میگفتند و نئونازی های فعلی نیز کلماتی مشابه یا جایگزین را برای درود گفتن به یکدیگر بکار میبرند.
یکی از دستورهای اسلام در راستای ایجاد حاکمیت و برتری مطلق خود بر دیگر ادیان استفاده از کلمه سلام است که به عبارتی در میان مسلمانان به عنوان یک شعار رسمی ملت مسلمان در دیدار با یکدیگر معرفی می شود و برای جدا سازی مسلمان از غیره مسلمان است درمواقعی برای اثبات این امر دست به دامان خداوند وقرآن وفرشتگان هم می باشند.
سلام نامی از نامهای خداوند است که آن را در زمین نهاده است پس (( سلام را در میان خودتان بگسترانید)) این سخن پیامبر اسلام در آیه 22 سوره حشر اشاره دارد که سلام در این آیه یکی از نامهای خداوند معرفی می شود.
یا در جای دیگر گفته می شود که فرشتگان با گفتن سلام وارد بهشت واز آن خارج می شوند.
به روایتی دیگر محمد می گوید! سلام مقدم برسئوال و درخواست است پس هر کس پیش از اسلام ،در خواستش را مطرح کرده جوابش را ندیده.
سلام یک کلمه مختص مسلمانان است، حتی کمتر پیش می آید که اعراب غیر مسلمان وقتی یکدیگر را میبینند به هم "سلام" بگویند، اعراب غیر مسلمان از کلمات دیگری مانند "مرحبا"، "اهلاً" و غیره استفاده میکنند. در برخی از کشورها اعراب وقتی یکدیگر را میبینند به یکدیگر "هلو" انگلیسی میگویند و برخی دیگر مانند لبنانی ها از "بنژور" فرانسوی استفاده میکنند. تونسی ها از "عسلامة" استفاده میکنند و تنها انسانهای مذهبی از "سلام" استفاده میکنند
بنابر این کلمه سلام همانند یک شعار مذهبی درمیان مسلمانان است، وقتی کسی میگوید سلام مانند این است که کسی شعار ((هایل هیتلر را سردهد یا به زبان اسلامی "لا اله الا الله" را تکرار کند)). کلمه سلام در گذشته وقتی استفاده می شده است که شخصی می خواسته به دژخیمان مسلمان بگوید من نیز مسلمان هستم و شما نباید من را آزار دهید.
وقتی کسی میگوید سلام در واقع او میگوید، من یک مسلمان هستم، و اعتراف به مسلمانی برابر خواهد بود بااعتقاد به اینکه،
v به الله اعتقاد دارد،اللهی که انسان را بنده خود می خواند (بنده در زبان عربی همان برده می باشد)
v به نا برابری حقوقی میان زنان و مردان و برتر شماردن اعراب ودین اسلام بر دیگر ادیان اعتقاد دارد.
v به ازدواج با دختران خردسال و تعرد جوجات اعتقاد دارد.
v به این معتقد می باشد که دست دزد را باید قطع کرد وهر گناه کاری را باید اعدام وسنگسار کرد.
مسلم است که اگر کسی به این موارد معتقد باشد گفتن سلام برای او هیچ موردی ندارد، اما آیا می توان چنین اعتقادی داشت چنین سخنی را شنید وبه آرامی از کنارشان گذر کرد؟؟؟حسین بن علی امام شیعیان در مورد ایرانیها می گوید!
(( ما از تبار قریش هستیم و هواخواهان ما عرب ودشمنان ما ایرانی هستند.روشن است که هر عربی از هر ایرانی بهتر وبالاتر وهر ایرانی از دشمنان ما هم بدتر است. ایرانی ها را باید دستگیر کرد وبه مدینه آورد،زنانشان را بفروش رساند ومردانشان را به بردگی وغلامی اعراب گماشت.))(نوشته وترجمه حاج شیخ عباس قمی در کتاب سفینه البحار و مدینه الاحکام و الآثار، صفحه 164)
اسلامگرایان همواره از ابتدای حیاتشان تابحال فرهنگ کش بوده اند و فرهنگها، زبانها،کتابها و رسوم دیگران را با خشونت تمام به آتش وانوالشان را غارت وبه نابودی کشیده اند. اسلامگرایان مذهبی درایران با ورود کلمات غربی به زبان فارسی بگونه ای جدی مخالفت می کنند، اما براحتی لغات عربی را با تاکید بر تلفظ وبا لهجه غلیظ عربی در زبان فارسی جایگزین میکنند که این خود نشانه ای از تهاجم،فرهنگ ستیزی وخود برتریشان می باشد.
در زبان فارسی ((درود)) به معنی سلامت،تندستی،دعای خیر گفتن،آفرین وتحیت گفتن می باشد،درود گوینده در اصل برای شما از خداوند تندرستی وسلامتی خواستار می باشد.
ü همی خورد هرکس به آوای رود...همی گفت هرکس به شادی درود...فردوسي

ü سه ديگر بپيمود راه دراز....درودش فرستاد و برگشت باز....فردوسي .

ü حيف است سخن گفتن با هرکس از آن لب...دشنام به من ده که درودت بفرستم .سعدی

ü به مستان نويد سرودی فرست به ياران رفته درودی فرست.. .حافظ
با گفتن درود نیز می توان
v از تاریخ و فرهنگ بیش از هفت هزار ساله ایران زمین نگهداری کرد.
v به کوروش و منشور او وفادار ماند.
v نام خلیج فارس را تا به ابد زنده نگهداشت.
v به برابری حقوق زن و مرد وعدالت اجتمایی پایبند بود.
v با حکومت دینی وازدواج با کودکان وچند همسره بودن مخالفت کرد.
استفاده از کلمه ((درود))مختص ناسیونالیسمها،میهن پرستان یا شاه دوستان نمی باشد یک ایرانی یک فارسی زبان اینترناسیونال نیز می بایست از لغت فارسی استفاده کند که مغایرت با فرهنگ،تمدن وتاریخ او نداشته باشد.
فارسی را به فرزندان خود بیا موزیم و در حفظ این گوهر گرانبها کوشا باشیم.
با سپاس فرشاد یزدی مهریزی
سربلند،سرفراز،سرسبز باد ایران وایرانی